wo 26-02
Ik ben naar Bagatelle lodge gegaan. Dat ligt naast de Anib lodge, het is maar 55 km rijden. Ze
kenden me er nog van vijf weken geleden. Direct maar gaan wandelen in de duinen die hier wel rood
zijn. Allerlei leuke details, doordat het hier ook geregend heeft, waardoor allerlei plantjes hun
kans grijpen en gaan bloeien. Nog wat met de kleurcontrasten gedaan, rode duinen tegen blauwe lucht.
Bij de receptie had ik nagevraagd of er ook stokstaartjes op het terrein voorkwamen en zij gaven aan
dat ze iedere dag rond 13.00u langs kwamen. Ik was dus om 13.00u inclusief toestel met telelens bij
het zwembad aanwezig. Daar werd ik aangesproken door een zwitserse mevrouw die mijn buurvrouw bleek
te zijn op de campsite (200 meter verderop). Ze trekt samen met haar man zeven maanden door afrika. Ze hebben een eigen
auto met roof-top-tent die ze hebben overgevaren naar afrika. Ze gaan ook naar wat
landen waar ik al ben geweest dus ik kon haar van nuttige informatie voorzien. Aardige mensen dus
dat scheelt weer met de afgelopen dagen waarin ik nauwelijks een gesprek met anderen heb kunnen
voeren. Maar dan de stokstaartjes (meerkatten) Om 13.00u waren ze er zeker niet. Om 16.00u aan
iemand anders gevraagd en die zij dat ze rond 17.00u kwamen en anders morgenochtend om 06.00u. Om
17.00u nog steeds niets dus ik ben zelf maar eens gaan zoeken. Nu wemelt het op het terrein van
grondeekhoorns, die oppervlakkig gezien wel wat op stokstaartjes lijken. Ze vertonen ook veel van
het zelfde gedrag. Bij het scannen van de groepen kwam ik toevallig een stokstaart tegen. Ik heb het
arme beestje een tijd achtervolgd, vooral omdat hij niet wilde doen wat stokstaartjes doen, namelijk
rechtop zitten en de omgeving scannen op hun vijanden. Een kwestie van volhouden, plat op m'n buik
liggend in het hete zand, maar toen iemand bij het zwembad iets liet vallen ging zij in de
stokstaarthouding en was het prijs. Ben ik best blij mee want stokstaartjes stonden hoog op mijn
wensenlijstje en het zag er naar uit dat ik zonder behoorlijke foto's van een stokstaart naar huis
zou moeten. Inmiddels is het gaan waaien en regenen. Niet zo heftig als verder naar het noorden,
maar de Kalahari is wel een semi dessert, dus veel regen zou je hier niet verwachten. Bij het
wandelen had ik een aantal markante plekken een bookmark gegeven, zodat ik ze bij zonsondergang terug zou
kunnen vinden. Met deze regen kan ik ze verder wel vergeten. Morgen naar de
Sossusvlei. Benieuwd hoe het daar is. De zwitsers vertelden dat er delen van Namibie zijn waar het
47 graden is en geen regen. Dat is weer een ander uiterste.
