oog voor details
Foto's bestellen neem Contact op
In februari 2020 ben ik naar Namibie vertrokken, om daar een roadtrip te maken van zes weken. Ik
reisde alleen, met een Toyota HiLux met een rooftoptent. Mijn intentie was om zes weken te kunnen
fotograferen zonder compromissen. Doordat ik alleen reisde kon ik opstaan wanneer ik wilde en eten
wanneer het me uitkwam. Van deze roadtrip heb ik een blog
bijgehouden. Daar vind je ook een map met de route die ik heb
afgelegd. op deze pagina vind je links naar wat locaties die bijzondere beelden hebben opgeleverd en video's die tijdens deze roadtrip zijn opgenomen met mijn GoPro.
Na een dag in Windhoek om te acclimatiseren en vast wat boodschappen te doen, de dag erna de auto opgehaald en de grotere boodschappen gedaan. De Kgalagadi Transfrontier Park is mijn eigenlijke bestemming, maar de afstand Windhoek Kgalagadi vind ik te groot. Daarom eerst een overnachting in de Kalahari, bij de Bagatelle Lodge, waar ik later nog een keer terug zal komen (alhoewel dat niet de bedoeling was). Van de Kalahari naar Kgalagadi Transfrontier Park is in een paar uur te overbruggen.
Cheeta verstikt wildebeest kalf in Kgalagadi
De Kgalagadi Transfrontier Park was fotografisch een succes. Veel werk voor de telelens en de snelle Nikon D500. De volgende bestemming is de Quivertree forest, waar de groothoeklens op mijn Nikon D810 het gros van het werk moet doen.
Van Kgalagadi naar Keetmanshoop (Quiver tree forest)
Kokerbomen bos (Quiver tree forest)
Van Keetmanshoop naar Fishriver canyon
Van de Quivertree forest naar de Fishriver canyon. Daar heb ik niet kunnen doen wat ik wilde doen, omdat ik last had van de hitte en daarom wat rustiger aan moest doen. Het heeft wel wat aardige beelden opgeleverd.
Via de oranjerivier naar Aus gereden. Daar vandaan naar Luderitz om naar Kolmanskop te kunnen gaan. In Aus overnachtte ik op de camp site van Klein Aus Vista en in Luderitz heb ik in een hostel gezeten. Kamperen in Luderitz is minder aan te raden vanwege de harde wind. Je doet geen oog dicht. Beide locaties ben ik erg tevreden over.
Terug naar Aus en dan door naar het Tirasgebergte, waar ik op de Namtib Biosphere reserve vooral bij volle maan wilde fotograferen. Een erg prettige omgeving om te verblijven. Prachtige natuur en prettige mensen. Resultaten vind je hier .
Langs de bijzonder mooie D707 richting Sossusvlei De focus lag deze keer vooral op Hidden vlei In Sesriem overnacht ik op de campsite van de NWR. Je kunt niet veel anders want anders kun je niet voor zonsopkomst al het gebied in. De camping is duur en de faciliteiten mager.
De (voorlopig) laatste dag in Sossusvlei eerst naar de Sesriem Canyon geweest. Wel mooi, maar niet spectaculair qua fotografie. Toen via solitair en de bergpassen Gaub en Kuiseb richting Walvisbay om uiteindelijk te overnachten in de buurt van Swakopmund.
Naar Swakopmund over de Gamsberg pass
Bij Swakopmund heb ik overnacht bij Goanikontes Oasis, een erg mooie locatie. Met recht een oase in een ruig landschap. Deze ligt aan de D1991. Via deze weg kun je door een mooi landschap naar de snelweg B2 rijden richting Arandis en Usakos, wat ook richting Spitzkoppe is.
Van Spitkoppe naar Etosha is een eenvoudige route, veel over geasfalteerde wegen. Etosha zag er compleet anders uit dan bij vorige bezoeken. Het was helemaal groen, dichte begroeing, grote waterplassen en modderpoelen op de weg, alleen heel grote dieren te zien, de rest ging schuil in de vegetatie. Alle aangelegde drinkplaatsen waren verlaten, want de dieren konden overal water vinden. Hier begon het ook stevig te regenen, waardoor mijn geplande route onderbroken moest worden. De bedoeling was om van Etosha naar de Caprivi strip (Zambesi Region) te gaan, vanwege de grote variatie aan vogels die er rond deze tijd van het jaar (februari) te zien is. Door de zware en aanhoudende regen was dat kansloos. Ik ben nog naar Onguma geweest (leadwood campsite) vanwege de bunker waar vandaan je op maaiveld hoogte kunt fotograferen bij een drinkplaats. Maar je begrijpt wel dat ook dat vanwege de regen een kansloze missie was. Op de schaarse droge momenten nog wat wild en vogels kunnen fotograferen. Mij was altijd verteld dat tijdens de regentijd je rekening moest houden met hevige buien van een uurtje en dat het de rest van de dag droog en zonnig zou zijn. In februari 2020 was dat dus niet het geval. Een heel goed jaar voor het land, maar minder voor de rondtrekkende fotograaf in zijn rooftoptent. In Etosha besloten om weer naar het zuiden te rijden, richting de woestijn, want daar moet de kans op regen toch lager zijn.
Via Okonjima (ongelooflijk veel regen) en Windhoek (heel veel regen) richting de Kalahari (ongebruikelijk veel regen) eerst een lodge bezocht die niet beviel en toen terug naar de Bagatelle lodge waar ik aan het begin van mijn reis ook ben geweest. Hier vooral stokstaartjes kunnen fotograferen en wat landschappen.
In de Sossusvlei zit je midden in de woestein dus werd dat mijn volgende bestemming. Een mooie route gevolgd tussen Marienthal, via Maltahohe over de Tsaris-Hoogte Pass naar Sesriem. Hier heb ik een aantal plekken bezocht waar ik in mijn vorige bezoek niet aan toe was gekomen.
Na drie dagen Sosusvlei, waar er hooguit een paar druppels vielen, terug richting windhoek, met een tussenstop van twee dagen in de omgeving van Rehoboth, bij Lake Oanob. Dit is een meer achter een dam in de Oanob rivier die het water moet vasthouden ten behoeve van de droge periode. Er zitten hier veel pelikanen en andere watervogels. Langs de oevers van het meer zijn kapitale woningen gebouwd voor de 'rich and famous'. In de omgeving loopt wat wild rond en zijn er veel vogels te zien. Hier alles weer kunnen inpakken in voorbereiding op mijn vlucht naar nederland, waar inmiddels COVID19 om zich heen greep. Zes weken kunnen genieten van de natuur in Namibie, waarbij de eerste vier weken volledig volgens plan verliepen en de laatste twee weken veel improvisatie vroegen, maar uiteindelijk best bevredigend waren.
Van Sesriem (sossusvlei) naar Marienthal, via Maltahohe